Τετάρτη, Μαΐου 31

Το ξερα από την μέρα που μου δωσες λουλούδια
πως θα έκλαιγα ένα ξημέρωμα για σένα

Στο τύλιξα το τρένο και θα το φέρω σπίτι σου να παίζουμε μαζί
Να περνάει κάτω από το laptop, ανάμεσα από τα άδεια πακέτα Davidoff...

(Δεν θα μπει όμως στην κουζίνα…STOP…μόλις καθάρισα!)

Post love...γερνάω μαμά
Η ζωή σε videoclip

Η βλεφαρίδα σου στο πρόσωπό μου κολλημένη
Σκούπισα τα δάκρυά μου στο λευκό t-shirt που μου χάρισες

Και ξέρεις κάτι;
Αν χάσουμε το τελευταίο, παίρνουμε ταξί…
Γάτε...
τι κι αν το χέρι μου ήταν μεσ΄το βάζο με το γλυκό
ή το δάχτυλό μου στην σκανδάλη
σημασία έχει που νιαούριζες μαζί μου
και ας νιαούριζα τόσο φάλτσα εψές...

Τρίτη, Μαΐου 30

Ένας ελέφαντας αποφάσισε μια μέρα πως δεν του ταιριάζει να είναι ελέφαντας και πως ήρθε η ώρα του να πετάξει και να γίνει πεταλούδα. Και ξέρεις γιατί ποτέ δεν τα κατάφερε; Γιατί τον μόνο που τον ένοιαζε ήταν η ιδέα του….
Δεν ήθελε να γίνει φανταχτερός
Δεν ήθελε να νικήσει την βαρύτητα
Δεν ήθελε να ταξιδεύει στις μαργαρίτες

Ήθελε απλά να γίνει πεταλούδα
Και δεν έγινε ποτέ…
Και έμεινε εκεί στα χαμηλά…πιεσμένος από το βάρος του
Να χαζεύει τους άλλους ελέφαντες που γίνανε πεταλούδες και δύο φάλαινες που γίνανε παγώνια…
Και γέρασε ελέφαντας αφού η ιδέα του ήταν από την αρχή απλά μια ιδέα
Χωρίς φως
Χωρίς φτερά
Μόνο ο θάνατος θα του τα χαρίσει πια…

Πέθανα ξανά
Μαζεύτηκαν φίλοι, συγγενείς, γνωστοί και γείτονες
Καπνοί και μυρωδιές μεθυστικά νεκρώσιμες
Κλάματα βουβά, κλάματα εκκωφαντικά
Νεκρά συναισθήματα
Σταυροί και ιαχές
Δυνάμεις του Φωτός και της Καταιγίδας
Το ταξίδι τώρα άρχισε…
Βλέπω πολλά με τα μάτια κλειστά, τα χείλη στεγνά και το κοστούμι το καλό
Σας βλέπω όλους
Τα βλέπω όλα
Η Φύση σκύβει να με ρουφήξει…
Κρατήσετε με Αναμνήσεις μου

Κυριακή, Μαΐου 28


Φοράς τα καινούργια σου ρούχα ,βασιλιά ;
Εμένα μου φαίνεσαι γυμνός…

Ένα βασιλικό ρεζίλι

Είσαι γυμνός ,βασιλιά ;
Εγώ πάντως δυο κουρέλια έχω να τα ρίξω πάνω μου

Αν ντυνόταν η ψυχή θα φόραγε μόνο το άρωμά της

Σάββατο, Μαΐου 27


ΕΙΠΕ:
min me tsiglas
loipon xanesai perissotero sto keno dioti toso kairo eixes mathei na antimetopizeis to metrio
den eixes xtisei adistaseis gia kati fainomenika kalo
twra pou irthe xanesai
kai afinesai na niaourizeis
den einai promeletimeno kai afto exei mia xaodi goitia

ΕΙΠΑ:
apantas ston eauto sou na fantastw

Πέμπτη, Μαΐου 25


Καλειδοσκόπιο η μέρα μου ,η νύχτα απλά ένας φόρτος
Πέρασαν χρώματα και ξέρεις…όσο πιο πολλά πετάς
τόσο πιο κοντά στο μαύρο είσαι
Καλειδοσκόπησα αποφάσεις ,αλήθειες και ψέματα
Σπασμένο ποτήρι κερασμένο
Παράθυρο στον τοίχο…με θέα τον τοίχο
Μα θύμισέ μου πως η θέα είναι μέσα
Μας
Τελικά δεν θα τα σπάσω...Μου πάνε αρκετά...

Τρίτη, Μαΐου 23

Κουλουράκια θα φτιάξω για να ξεχαστώ…
Εκεί που όλα μπαίνουν όσο πρέπει σε ένα μπολ…
Τα ανακατώνεις με φροντίδα
Παίζεις με τα χέρια σου και φτιάχνεις με την καρδιά σου

Έλα!
Θέλω να σου φτιάξω κουλουράκια
Να μοσχομυρίζουν οι αναμνήσεις
Να κριτσανίζουν στα δόντια

Πέτα τα έτοιμα!
Θέλω να στα φτιάξω εγώ
Να σε περιποιηθώ, να γίνω μάνα
Έτσι…για να ξεχαστώ
Ο πρώτος
‘’Εγώ σε αγαπάω πιο πολύ, γιατί δεν σε παρεξηγώ’’
Ένα κασκόλ και μια ντουζίνα ίδια μακό
Ένα κάτι…κάτι Ένα
Έγινες αφορμή να γίνω άνεμος
Έλα να παίξουμε με άνισους όρους

Ο δεύτερος
Που μου μιλάει και σκύβω να δω πόσο μου μοιάζει
Ποτέ δεν θα φοράγαμε τα ίδια παπούτσια
Πριν γίνω άνεμος σε αυτόν θα το έλεγα
Προβολείς σβήστε!Παίζουμε

Εγώ
Ζαλίζομαι

Εγώ, εσύ και εσύ
Παρεξήγηση και Εξήγηση δεν δίνω
Σας επιτρέπω να με διατάζετε
Καθένας με τα ξόρκια του…μαγέψτε με

Δευτέρα, Μαΐου 22

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Θεού να μας κάνει όλο και χειρότερους νομίζω πως εμείς απλά καταφέρνουμε να παραμένουμε ο εαυτός μας

Κυριακή, Μαΐου 21


Σκέφτηκα πως θα ήταν αν θα σ’ έχανα

Με είδα να κλαίω
Να σε κοιτάζω να βυθίζεσαι
Να λέω λόγια στον εαυτό μου
Να σφίγγεται η καρδιά μου, καρδιά μου
Να θέλω να ουρλιάξω
Να φτιάχνω ένα καράβι και να πνίγομαι
Να χύνω δάκρυα μέχρι να ματώσουνε τα μάτια μου
Να σπάω μπας και σπάσω και τον πόνο

Καθώς ακούω ένα τραγούδι στα FM
και τα ροζ υγρά κυλάνε στις φλέβες μου,
η ημέρα ξανοίγει
Μια απόχη μαζεύει τις πεταλούδες μου

Με είδα να τα χάνω
Κράτα με…καρδιά μου

Παρασκευή, Μαΐου 19

Πες μου τι σκέφτεσαι πριν πεθάνεις…

Πατημένος…με μια κλωτσιά πέτα με στον αέρα
Μοναξιά με δόσεις πλήθους
Κατρακυλάω σε φρεάτια
Πορφύρα και φωνές βουβές
Καρδιές σταματημένες σε φανάρια
Τσαλακωμένος ,μια τσίχλα κολλάει στο παπούτσι σου
Δόξασέ με και εσύ, ένα απομεινάρι από φως
Παγκάκια θρόνοι, γυμνοί βασιλιάδες
Τρέχοντας να προλάβεις την καθυστέρηση
Αντίλαλος
Ηχώ
Σκισμένος και γυμνός
Παρακάλεσέ με να γίνομαι λιγότερος

Πέμπτη, Μαΐου 18

Σίσυφος, ένας μύθος, η ποίηση και εγώ.
Καταδικασμένος να μετακινώ τις σκέψεις μου κυκλικά
Από εκεί που αρχίζω ,εκεί και να τελειώνω
Και ζαλίζομαι…
Πέτρα βαριά…

Πέτρα…κοίτα με…ζαλίζομαι

Με κοροϊδεύεις μα σε έχω ήδη ξεγελάσει
Η κατάρα σου ανήκει
Εγώ κάνω την βόλτα μου
Εσύ απλά παραμένεις πέτρα

Μη κλαις Πέτρα…γιατί θα γίνεις καρδιά
Μη γίνεις καρδιά γιατί ο ποιητής δεν θα σε ξαναγράψει


Θα πάψεις να σαι αλήθεια…
Είσαι τόσο γελοία που τόσο καιρό πίστευες πως είμαι το θύμα

Σκάσε, Πέτρα
Εγώ γελάω τώρα

Τρίτη, Μαΐου 16


Ξυπνάς νωρίς .
Κολυμπάς σε μια μέρα πελαγίσια…
Μου μιλάς για καλημέρα και σαν να ξύπνησα μόνο γι αυτό
ξανακοιμάμαι ήσυχος…
Ανακάτεψα τον ύπνο και τα στρωσίδια ,
με λίγο από χαμόγελο να στάζει από τα χείλια τα στεγνά.

Πρέπει να βάλω το μαγιό μου…
Με περιμένουνε στον μόλο, ο ήλιος και ένα δαγκωμένο ροδάκινο…
Λάκισαν οι αντανακλάσεις ,’’θα τα σπάσω τα rayban’’...
Θέλω να βουτήξω, μου μυρίζει αντιηλιακό.
Ξυπνάς αργά.

Κυριακή, Μαΐου 14

Ταχύτητες με κέλυφος και ίχνη
Στρίψε στο φανάρι καλλιτέχνη και πάρκαρε…ρίξε τα χαρτιά
Μια ανάσα πριν από το έλεος και το παλεύεις
Μια τηλεκάρτα ή ένα βέλος

Πάρε με ή απλά Βάλε με στόχο

Παρασκευή, Μαΐου 12

Το όνειρο είναι πεπρωμένο
Ή vice versa

Whatever...just live it
ΠΑΡΑΔΙΝΟΜΑΙ

Τρίβω τα χέρια σαν πονηρός
Κοιτάω από την κλειδαρότρυπα
Σαγηνεύομαι από τις παραισθήσεις
Το γλυκό του κουταλιού πρασίνισε και είναι πικρό
Λέξεις και έννοιες στα χέρια πιασμένες….

Μη με κοιτάξεις ξανά
Είμαι ένας δειλός μπαγαπόντης
Μια φωτοτυπία ενός συμβολαίου
Ένα θέλω ανήμπορο

Ίσως να τα ξαναπούμε όταν θα γυαλίζω
Όταν θα κολυμπάω στη ζύμη του cake
Όταν θα είμαι έτοιμος να πω…παραδίνομαι

Και δεν θα έχω χάσει…
Απλά θα έχω παραδοθεί…

Τετάρτη, Μαΐου 10

Δεν υπάρχει φωτιά σαν τον πόθο της σάρκας
και αλυσίδες σαν του μίσους.
Δεν υπάρχει δίχτυ σαν την αυταπάτη
και ορμητικός χείμαρρος σαν την επιθυμία.

Τρίτη, Μαΐου 9

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ

-Αυτός που με το πρόσωπό του δεν αναδίδει φως, δεν θα γίνει ποτέ άστρο
-Η Αιωνιότητα είναι ερωτευμένη με τους καρπούς του χρόνου
-Οι τροφές που χορταίνουν δεν πιάνονται με δίχτυ ή παγίδα
-Οι χαρές γονιμοποιούν. Οι λύπες γεννούν
-Μια σκέψη γεμίζει το άπειρο
-Αυτός που αφέθηκε να τον εξαπατήσεις, σε γνωρίζει
-Η ψυχή της γλυκιάς ηδονής ποτέ δεν μιαίνεται
-Η κατάρα τονώνει. Η ευχή χαλαρώνει
-Η Σύνεση είναι μια πλούσια άσχημη γεροντοκόρη, που τη φλερτάρει η Ανικανότητα

WILLIAM BLAKE,ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ

Χρυσόσκονη παντού! Φως ,σταγόνες χλιδής
και μια αίσθηση χρυσού.
Τα μάτια δεν αντέχουν, αδύναμα μπροστά σε τόση λάμψη.
Τα ανοιγοκλείνεις γρήγορα και κάτι λάμπει ακόμα, όταν αυτά είναι κλειστά, σαν μια ψευδαίσθηση
που παραμένει αληθινή.
Πολύτιμες στιγμές, αστραφτερές
λίγη χρυσόσκονη τις κάνει ακόμα πιο μεγάλες,
μια αλήθεια, ένα ψέμα,
κάτι που να μην πονάει
και να λάμπει από μακριά, σαν αστέρι
που τελειώνει και ζει!
Σαν μια ψευδαίσθηση που παραμένει αληθινή.Σαν κάτι χρυσό…