-λύσε τη Σιωπή σου μίλα!
-μα η Σιωπή μου μιλά
-και λέει,τι;
-τι μπορεί να πει η Σιωπή;
-είναι κενή
-ε, αυτό
-κενό;
-κενό
-γιατί;
-σιώπα! θα μάθεις
-τι;
-άδειασε!
-και;
-γέμισε!
-με τη Σιωπή;
-με δύναμη
-δύναμη;
-της σκέψης
-και η Σιωπή;
-είναι το ίδιο,ΣΣΣΣΣ....

που να χάθηκε η μαρία η παντεσπάνισσα?

να την έφαγε το ψάρι?

μας έλειψε...

«Τ' αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες».

μου πες όταν σου είπα για τα ενοχλητικά πουλιά της γειτονιάς μου...

«Ποιές είναι οι Πλάτρες; Ποιός το γνωρίζει τούτο το νησί;»
είναι η δικιά σου γειτονιά ,που νιώθω ψυχογιός της

«Αηδόνι αηδόνι αηδόνι,τ' είναι θεός; τι μη θεός;

και τι τ' ανάμεσό τους;»

θα το σκέφτομαι λοιπόν

όσο θα με κρατάνε ξύπνιο τα ενοχλητικά πουλιά μου

όταν γνώρισα τις πεταλούδες... έχω αρχίσει να ξεφεύγω

ήταν σαν να τις ήξερα... να θυμάμαι

οι πεταλούδες Σου μοιάζουνε με αυτό που στο δικό μου σύμπαν και να χάνομαι

ονομάζεται ''κομμάτια'' διαλύομαι σε πεταλούδες

''είναι στιγμές που νοιώθω να σπάω σε χίλια δυό κομμάτια ξανά

και να ανασυγροτούμαι σε εντελώς διαφορετική διάταξη'' επαναληπτικά

ξέρω... να απλώνομαι σε χρώματα

δεν είναι κάτι σαν κατάθλιψη, ξέσπασμα,απόγνωση,απογοήτευση

είναι κάτι σαν Θάνατος θέλω πολύ να κάνω κάτι όμορφο

''μια μοναξιά με δόσεις πλήθους'' κι αν αποτύχω

μια κραυγή που φτάνει στα χείλια και δεν ξέρεις το γιατί να ξέρω ότι προσπάθησα

ένα συρτάρι γεμάτο πράγματα που δεν ξέρεις γιατί κρατάς για διάφορα

για πολλά

έτσι κατάλαβα πως τα κομμάτια μου είναι οι πεταλούδες Σου για όσα

τόσο πιο όμορφα βαφτισμένα

και ξέρω πως οι πεταλούδες θέλουν χώρο για να πετάνε

δεν θέλουν ερωτήσεις

-τι εχεις;

-μπορώ να κάνω κάτι;

οι πεταλούδες Σου, τα κομμάτια μου είναι ό,τι πιο δικό μας έχουμε

είναι ό,τι πρέπει να σέβεται ακόμα και ο θεός

σήμερα λοιπόν ξανασυναντήθηκα με τις πεταλουδες Σου...

μόνο που αυτή τη φορά θέλω να τις τσακίσω γιατί με ενοχλούν

τα παλιοζωύφια Σου θεωρείς ότι προσπάθησες;

.......................

.....................................

......................................................

.................................θα προσγειωθώ

...................................στο Hyde Park

με αερόστατο.....................................

.........................που θα γράφει επάνω

την διαδυκτιακή διεύθυνση του blog...

..................................και τι στο καλό,

θα το δει!...........................................

..........................................

..........................

...........

. .

. .

.........

.........

.........

-έχεις ανοιχτή πρόσκληση

Άφησε μια πόρτα ανοιχτή και μπήκα …ή το αντίθετο,
σημασία έχει που κάνει βεγγέρες ο ένας στον άλλο

Έχω μείνει πιστός σε αυτό που ένοιωσα
και αυτό που χρειαζόμουν ήταν 10 λεπτά, 1 αγκαλιά και 1 αντίο
πριν χωριστούμε, πετώντας

-αχ, έχω ζωγραφίσει τη σχέση σας, σαν Matisse

Ναι γλυκά μου fauves…σαν και σας

-και την πέτυχες…

το παράθυρο με θέα στις λίμνες του Hyde Park και το ηλιοβασίλεμα
…όπως τά λεγε

• Μέσα στο πόνο του ανεμιστήρα μπλέκονται τα νευρικά μου κύτταρα

  • • • πετάγονται από μπροστά κομμάτια απόγνωσης
      • και εσύ δροσίζεσαι,γελοίε

Χώρος Χρόνος Χρώμα

Πυρακτωμένες μάζες από σκόρπια μόρια
Δυνατές ή αδύναμες ενώσεις
Σύνδεσμοι, δεσμοί και ακολουθίες
Παρατάξεις, αποκλείσεις, παρατάξεις, αποκλείσεις, αποκλείσεις

Φάσεις κενές με ίχνη
Αποστάσεις ετοιμότητας, παρελθόντος ή του αύριο
Μπλέξιμο, πλέξιμο, της απόδρασης ανάδραση
Επιτάχυνση, αδράνεια, επιτάχυνση, αδράνεια, αδράνεια

Αποφασισμένοι τόνοι, μανιέρες
Επαναλήψεις ικέτισσες, φως από δίπλα
Κρεσέντο, το γκρι, γκριμάτσες
Περίπου, απόλυτα, περίπου, απόλυτα, απόλυτα

Αποκλείσεις Αδράνεια Απόλυτα

Μέχρι να σβήσεις θα πατάω τα πλήκτρα
Θα σταματάω μόνο στις στάσεις γιατί με ενοχλεί ο ήχος
Έσπασα τους κανόνες
Αυτόν που ξημερώνει
Αυτόν που μεθά
Αυτόν που κοροϊδεύει
Γίνομαι ατμός ή άτιμος
Απόψε θα μπορούσα να έχω ερωτευτεί

πόσα να χρειάζεσαι ,πόσα...

Κόψε με …περίτεχνα
Άσε το αίμα να κυλάει ...εικαστικά
Κλάψε…θεατρικά…τόσο ώστε να με κάνεις κι εμένα να κλάψω
Γράψε όσα συνειδητοποιείς και διάβασέ τα μου

Οίνος και άρτος
Σε μια τελετή…απόλυτη
Κάτω από το τραπέζι αντέχω να βλέπω το θαύμα
Πάνω από το κεφάλι μου σημαίες, κόρνες και φωνές

Βάφτισέ με…υποκειμενικά
Με μυρωδιές ντύσε με

Λύσε με να σε φωνάξω
Γιατί με εγκαταλείπεις;

Ό,τι με έφτιαξε ξέρει και να με χαλάσει

Σχέδια στην άμμο, κάνω κύκλους
Τα δάχτυλά μου γέρασαν
Καρφώνω με τα νύχια, εμένα
Σάρκα θα βρω, τροφή πουθενά
Πεινάω ήλιε
Σκύψε
Θα βάλω τα κλάματα εκεί που σκάει το κύμα
Θα δέσω όλες τις Αναμνήσεις με φύλλα
Τα δάχτυλά μου γέρασαν γαμώτο

και πάντα οι παλάμες μου ήταν γεμάτες δρόμους

Σχεδία στην άμμο και εγώ κάνω κύκλους

LET MY CLOUD BE...

συναντάς πολλές φορές τη ζωή σου?
σήμερα θα μπορούσα να πεθάνω ευτυχισμένος για μια στιγμή
θα μπορούσα να γίνω μια στιγμή

συναντάς πολλές φορές τη ζωή σου?
και όσο περπατούσα άλλο τόσο θα μπορούσα να πετάξω
θα μπορούσα να είμαι η στιγμή

συναντάς πολλές φορές τη ζωή σου?
εκεί που το απόλυτο γίνεται μηδέν ανάμεσα σε δυό καθέτους
θα μπορούσα να κλάψω

θα μπορούσα...μα πάλι νοιώθω πως η ζωή με προσπερνάει...
και εγώ την κυνηγάω γιατί απλά 8α μπορουσα...και δεν μπόρεσα

απόψε απλά έφτασα να αγγίζω την σκιά της

συναντάς πολλές φορές τη ζωή σου?
όχι

Όλες οι απαντήσεις ξαφνικά καρφιτσωμένες στο δέρμα σου
να ματώνουν το δικό μου

Το δικό μου συρτάρι καίγεται
και βράχηκαν τα χαρτιά που έγραφε

Που έγραφε για τον Πλούτωνα,
για ευχές και δεν με ρώτησε ποτέ

Ποτέ μην παίζεις με τα μάτια,
σε κοιτάω και απαντάς

Απαντάς και ξέρω και ξέρεις
και δεν ξέρω αν χρειάζομαι ή αν αντέχω περισσότερα

Περισσότερα ξέβαψαν, άλλα μπήκαν,
εγώ στο χέρι θα τα πλένω με φροντίδα αφού…

…αφού ο χρόνος δε γιατρεύει θα βάλω το κιμονό που πάντα λάτρευε
και με τον γάτο σου αγκαλιά θα φτιάξω ένα όνειρο να ζει

Να ζει όπως έζησα εγώ

Εγώ και εσύ

Εσύ και οι σιωπές μας όλες